مارین سازه،معیارهای فنی مقاوم سازی

معیارهای فنی در مقاوم‌سازی ( تقویت سازه)

تامین سختی مورد نیاز سازه

برای بهبود سختی جانبی سازه نیاز است راهکارهایی مناسب ارائه شود، به‌گونه‌ای که تغيير مکان‌هاي به‌وجود آمده در زلزله سطح خطر مشخص، در حد مجاز بوده، رفتار سازه در محدوده سطح عملکرد مورد انتظار قرار گيرد. همچنين با توجه به نقش اساسي اتصالات در حفظ انسجام و يکپارچگي سازه، سختي چشمه اتصال نيز بايد مورد ارزيابي قرارگرفته، در صورت نياز نسبت به ترميم و تقويت آن اقدام گردد.

تامين مقاومت مورد نياز در اعضا

يکي از معيارهاي اصلي در هر طرح مقاوم‌سازی، کاهش تنش در اعضاي سازه‌اي مي‌باشد، به‌گونه‌ای که هيچ عضوي تحت تنش‌هايي بيش از ظرفيت خود قرار نگيرد. از آنجا که بسياري از ساختمان‌هاي موجود تنها براي تحمل بارهاي ثقلي طراحي شده‌اند، در صورت اعمال بارهاي جانبي، غالب اعضا بيش از ظرفيت و حدود مجاز آيين‌نامه‌اي بارگذاري خواهند شد. این موضوع در اعضاي خمشي موجب بروز پديده‌هايي چون تشکيل مفصل‌هاي پلاستيک، تغييرشکل‌هاي خميري و ايجاد پيچش‌هاي ثانويه، گسيختگي برشي مقطع و در اعضاي فشاري کمانش کلي و جزيي مقطع مي‌گردد. از اين‌رو مدل‌سازي و تحليل دقيق راهکار درنظر گرفته شده براي افزايش باربري جانبي سازه، ميزان بارهاي ثقلي و جانبي وارد بر هريک از اعضا در ترکيبات بارگذاري مختلف مشخص شده، ميزان ضعف اعضا حائز اهمیت می‌باشد. در اين حالت جهت افزايش مقاومت عضو مي‌توان در سازه‌هاي فولادي از راهکارهايي چون افزودن ورق‌هاي تقويتي، ورق‌هاي سخت‌کننده در نقاط بحراني و جايگزيني اعضا با مقاطع قوي‌تر و در سازه‌هاي بتني از روش‌هاي اصلاح جزييات آرماتورگذاري در نقاط بحراني، پس‌کشيدگي اعضا با استفاده از آرماتور پس‌کشيده خارجي و... استفاده نمود.

سازگاري با کاربري ساختمان

هر طرح مقاوم‌سازی علاوه بر آن که بايد از نظر معيارهاي فني، سختي و مقاومت مورد نياز ساختمان را تأمين نمايد، مي‌بايست از سازگاري مناسبي با کاربري ساختمان برخوردار باشد و هيچ‌گونه تداخلي با نيازهاي عملياتي و بهره برداري ساختمان نداشته باشد.

قابلیت اجرا

تطابق با معیارهای اولیه، امکانات و توانایی‌های اجرایی و سایر محدودیت‌های موجود در اجرا از ویژگی های یک طرح مقاوم سازی مناسب و بهینه بیان می شود. متأسفانه متوسط سطح کيفي اجرا و ساخت و ساز در کشور چندان مطلوب نبوده و نمي‌توان در طرح مقاوم‌سازی سازه از روش‌هايي استفاده نمود که در عمل مجري کارآزموده و يا تجهيزات مورد نياز براي انجام آن وجود نداشته باشد. در حال حاضر در کشورهاي پيشرفته دنيا، روش‌ها و فناوري‌هاي نوين و مدرن براي بهسازي لرزه‌اي ساختمان به‌کارگرفته مي‌شود که متاسفانه در کشور ما نه فناوري، نه تجهيزات و نه نيروي انساني فني آن وجود دارد. هر طرحي که معيارهاي بهسازي مختلف را تامين نمايد، تا زماني که قابليت اجرا نداشته باشد، نمي‌تواند هيچ نقشي در بهبود عملکرد سازه ايفا نمايد.

معیارهای اقتصادی در مقاوم‌سازی

این روزها با توجه‌به حجم زياد ساختمان‌هايي که نياز به مقاوم‌سازی در برابر زلزله دارند، مسائل اقتصادی و کاهش هزینه‌ها در روند عملیات مقاوم‌سازی حائز اهمیت است. عموما پس از ارزیابی وضعیت موجود ساختمان، با ديدگاهي مهندسي مي‌توان در سه دسته‌بندي مناسب جهت اقدام به مقاوم‌سازی يا تخريب و نوسازي ساختمان اقدام نمود. در صورتي که ميزان ضعف عضو مورد نظر در حدود 0- 35 % باشد تقويت عضو توجيه‌پذير مي‌باشد، بين 35% - 70 % جهت به‌صرفه بودن تقویت لازم است تحليل‌هاي دقيق اقتصادي در اين مورد صورت گيرد. درآخر در صورتي که ميزان ضعف ساختمان بيش از ۷۰ % باشد تقويت عضو مورد نظر به صرفه نبوده، بايد نسبت به جايگزيني عضو اقدام گردد. با لحاظ اين نسبت‌هاي ضعف در کل ساختمان مي‌توان با ميانگين‌گيري منطقي، نسبت به تصميم‌گيري قطعي در مورد امر تقويت و يا تخريب و نوسازي ساختمان اقدام نمود. در صورتی که تصمیم بر این باشد که ساختمان مقاوم‌سازی شود لازم است راهکارهایی که جهت تقويت سازه از نظر فني تحليل و بررسي مي‌گردد، از لحاظ اقتصادي نيز به‌طور دقيق ارزيابي شده، حجم عمليات، مقادير مصالح مورد نياز، تجهيزات لازم و به‌طورکلي هزينه تمام شده برآورد گردد. سپس با درنظر داشتن توأم مسائل فني و اقتصادي، راهکار مناسب‌تر و مقرون به‌صرفه تر به‌عنوان گزينه برتر به مرحله اجرا درآيد.

راهکارهای پیشنهادی مقاوم‌سازی

جهت تقویت سازه‌هاي نامقاوم در برابر زلزله در سطح عملکرد مورد انتظار، راه‌هاي متعددی وجود دارد که در ادامه به برخي از آن‌ها اشاره مي‌شود. از هر یک از این راهکارها و يا از ترکيبي از آ‌ن‌ها مي‌توان جهت تقويت و بهسازي سازه استفاده نمود.

تقويت اعضا به صورت موضعي (مقاوم‌سازی موضعی)

در مواردي که بر اثر اعمال نيروي زلزله به سازه اعضاي سازه مانند تيرها، ستون‌ها، بادبندها و يا ديوارهاي برشي داراي تنش‌هاي بيش از حد مجاز و در حد متعارف جهت تقويت باشند، مي‌توان باربري اعضا را به روش‌هاي مختلف افزايش داد، برای مثال:
1.   استفاده از ورق‌ها و پروفيل‌هاي کمکي در تير، ستون يا بادبند در ساختمان‌هاي با اسکلت فلزي
2.   تعويض پروفيل تير، ستون يا بادبند در ساختمان‌هاي با اسکلت فلزي
3.   تقويت تير و ستون در سازه‌هاي فلزي با محاط کردن آن‌ها در بتن
4.   تقويت تير، ستون و ديوارهاي برشي در سازه‌هاي بتني با اضافه کردن ابعاد آن‌ها با بتن جديد
5.   تقويت تير، ستون و ديوارهاي برشي در سازه‌هاي بتني با ژاکت‌هاي فلزي
6.   استفاده از FRPدر تقویت سازه‌هاي بتني

رفع يا کاهش نامنظمي در ساختمان

مطابق بند 1-8-2 آیین‌نامه 2800 (ویرایش سوم) ساختمان‌های نامنظم به ساختمان‌هایی اطلاق می‌گردد که فاقد یک یا چند ویژگی از ضوابط بند 1- 8- 1 باشند. روش‌های زیر برخی از راه‌حل‌های رفع یا کاهش نامنظمی می‌باشند:
1.   جدا کردن سازه‌اي پيش‌آمدگي‌ها از سازه اصلي
2.   کاهش فاصله مرکز جرم و مرکز سختي در ساختمان
3.   کاهش سختي ديافراگم‌ها در طبقات مجاور نسبت به يکديگر
4.   بستن بازشوهاي بزرگ در ديافراگم‌ها و ايجاد صلبيت در آن‌ها
5.   توزيع يکنواخت جرم در ارتفاع

رفع یا کاهش اثر ساختمان‌های مجاور

يکي از معضلات بهسازي ساختمان‌ها، اثر مخرب ساختمان‌هاي مجاور آن‌ها مي‌باشد. براي رفع اين مشکل مي‌بايست فاصله ساختمان را با استفاده از تعبيه ستون‌هاي جديد و ايجاد فاصله از ساختمان‌هاي کناري به حد مجاز رساند.

تامين سختي جانبي لازم براي سازه

جهت مقاوم‌سازی (تقویت) ساختمان‌هايي که داراي سختي جانبي کافي نمي‌باشند مي‌توان از اضافه کردن يا تقويت بادبندي يا ديوار برشي، افزايش صلبيت اتصالات و گره‌ها، افزايش ظرفيت خمشي تيرها و ستون‌ها و ... استفاده نمود.

کاهش جرم ساختمان

با توجه به رابطه مستقيم نيروي زلزله وارد بر ساختمان با بارهاي ثقلي، با کاهش جرم سازه علاوه بر کاهش تنش‌هاي ناشي از بارهاي ثقلي در اعضاي سازه، نيروهاي جانبي ناشي از زلزله نيز بر سازه کاهش مي‌يابند. بنابراین يکي از روش‌هاي مقاوم‌سازی ساختمان‌ها، کاهش جرم ساختمان مي‌باشد که اين کار به دو روش میسر است، کم کردن وزن اجزاي به کار برده شده در ساختمان و يا حذف طبقات فوقاني.

به‌کارگيري سيستم‌هاي جاذب انرژي

با استفاده از سيستم‌هاي مستهلک کننده(Damper) مي‌توان تغيير مکان را در قاب‌هاي فولادي کاهش داد. اين سيستم‌ها نقش قسمت‌هايي از سازه را که جاذب انرژی‌اند ایفا می‌کنند. از اين‌رو پس از يک زمين لرزه شديد، سازه خسارت نمي‌بيند و جذب‌کننده‌هايي که در تکيه‌گاه درگير نيستند در صورت لزوم تعويض مي‌شوند.

به‌کارگيري سيستم‌هاي جدا ساز لرزه‌اي

روش جداسازي در قالب تکيه‌گاه سازه‌اي نرم مانند فنر مورد استفاده قرار مي‌گيرد. در نتيجه نيروهاي زمين لرزه فقط به صورت جزئي به ساختمان منتقل مي‌گردند.

منتخب روش‌های مقاوم‌سازی (تقویت) سازه‌های بتنی

روش‌هاي مرسوم مقاوم‌سازي سازه‌هاي بتني شامل موارد زير است:

مقاوم‌سازی به روش ژاکت بتني
مقاوم‌سازی به روش ژاکت فولادي
مقاوم‌سازی به روش استفاده از الياف پليمري(FRP)
مقاوم‌سازی به روش افزودن مهاربندي فولادي
مقاوم‌سازی به روش افزودن ديوار برشي بتني
مقاوم‌سازی به روش افزودن میراگر (Damper)

هرکدام از روش‌هاي مقاوم‌سازی فوق کاربردی خاص دارد که داراي مزايا و معايبي مي‌باشد. در ادامه به‌طور مختصر بدان اشاره مي‌شود.

مقاوم‌سازی (تقویت) به روش ژاکت بتني

در اين روش با افزايش مقطع تير و ستون از پوشش بتن مسلح اعضا تقويت مي‌گردند. کاربرد اين روش در موارد زير است:

محصورکردن بتن
افزايش مقاومت برشي
افزايش مقاومت خمشي
افزايش سختي جانبي
اصلاح اتصالات در قاب‌ها

مزاياي مقاوم‌سازی به روش ژاکت بتنی به‌طورخلاصه بدين شرح است:

امکان اصلاح همزمان کليه مشکلات سختي و مقاومتي در قاب‌هاي بتني
اصلاح اتصالات در قاب‌ها
امکان اصلاح باربري ثقلي ستون‌ها
سهولت ايجاد پيوستگي بين اعضا
عدم نياز به پوشش ضد حريق
دخالت ناچيز در معماري

روش‌های بهسازی سازه و مقاوم‌سازی ساختمان

کلیاتی درباره بهسازی لرزه‌ای و مقاوم‌سازی ساختمان

پس از ارزيابي آسيب‌پذيري يک سازه در برابر زلزله و مشخص شدن نقاط ضعف، مي‌توان نسبت به ارائه طرح بهسازي و یا مقاوم‌سازی آن اقدام نمود. هدف از بهسازي بهبود رفتار سازه در برابر نيروهاي ناشي از زلزله مي‌باشد به‌طوري که پس از انجام عمليات بهسازي بتوان انتظار داشت در سطوح خطر مختلف، خرابي‌ها و خسارات وارده بر اجزاي ساختمان در حدود سطح عملکرد مورد انتظار مي‌باشد. به‌عنوان مثال ميزان خسارات کلي وارده بر يک ساختمان با سطح عملکرد ايمني جاني در حد متوسط پيش‌بيني مي‌شود به اين معنا که انتظار مي‌رود سختي و مقاومت باقي‌مانده در تمام طبقات وجود داشته، سيستم باربر ثقلي عمل کند. همچنين در اين سطح عملکرد از خطرات فروريزش اشيا جلوگيري شده اما بسياري از تأسيسات ساختمان و عناصر معماري صدمه مي‌بينند.
جهت نيل به اين مقصود لازم است هر طرح بهسازي و یا تقویت دقيق و مطابق با وضعيت موجود ساختمان مورد بررسي قرار گرفته تا بتوان نسبت به برآورده شدن معيارهاي پذيرش موجود در آيين‌نامه‌هاي معتبر، در اعضاي سازه‌اي و غيرسازه‌اي اطمينان حاصل نمود. لازم است معيارهای طرح بهسازی و تقویت مبتنی بر اصول کلی طراحی ساختمان‌های مقاوم در برابر زلزله باشند با اين تفاوت که در اين حالت به دليل وجود محدوديت‌هاي ناشي از وضعيت موجود از لحاظ سازه‌اي و معماري، نوع کاربري و... روند طراحي با مشکلات بيشتري همراه بوده، لزوم انديشيدن به راهکارهاي متنوع‌تري را طلب مي‌نمايد.
" مقاوم‌سازی" در علم مهندسی عمران به معنای بالا بردن مقاومت یک سازه (ساختمان) در برابر نیروهای وارده میباشد. امروزه از این اصطلاح بیشتر در مورد نیروی زلزله استفاده میشود. اگرچه در طرح تقویت سازه تنها افزایش مقاومت المان‌ها مدنظر نیست و ممکن است از دیگر خواص عناصر جاذب نیروهای زلزله مانند شکل‌پذیری نیز بهره جست، ولی امروزه کم و بیش دو واژه بهسازی لرزه‌ای و مقاوم‌سازی (تقویت) به یک معنا به‌کار گرفته می‌شوند

جزییات اجرایی مقاوم‌سازی سازه بتنی به روش ژاکت بتنی

معایب مقاوم‌سازی به روش ژاکت بتنی به‌طورخلاصه بدين شرح است:

افزايش وزن قابل توجه در سازه
افزايش ابعاد تير و ستون‌ها و کاهش فضاي مفيد
زمان زياد براي اجراي طرح
هزينه نسبتا زياد
نياز به قالب‌بندي و عمليات اجرايي متعددباPFR

مقاوم‌سازی به روش ژاکت فولادی

در اين روش مقطع تير و ستون با استفاده از ورق‌هاي فولادي تقويت مي‌گردند. کاربرد اين روش در موارد زير است:

محصورکردن بتن
افزايش مقاومت برشي
افزايش مقاومت خمشي
افزايش سختي جانبی (کم)

جزییات اجرایی مقاوم‌سازی سازه بتنی به روش ژاکت فولادی

مزاياي مقاوم‌سازی به روش ژاکت فولادی به‌طورخلاصه بدين شرح است:

امکان اصلاح اغلب مشکلات سازه‌اي در قاب‌هاي بتني
عدم نياز به قالب‌بندي
سرعت اجراي بيشتر نسبت به ژاکت بتني
گزينه مناسب براي محصور کردن بتن ستون‌ها
عدم وجود مشکلات معماري

معایب مقاوم‌سازی به روش ژاکت فولادی به طورخلاصه بدين شرح است:

نياز به پوشش‌هاي ضد حريق در سازه‌هاي مهم و افزايش هزينه
زمان زياد اجرا و عمليات متعدد کاشت آرماتور و جوشکاري در صورت نياز به افزايش مقاومت خمشي و برشي
هزينه زياد
نياز به حجم زياد گروت و عمليات تزريق
صعوبت بالا و يا عدم امکان اصلاح اتصالات در قاب‌ها

مقاوم‌سازی به روش استفاده از الياف پليمري( FRP )

در اين روش مقطع تير و ستون با استفاده از الياف پليمري تقويت مي شوند. کاربرد تقویت بتن به روشFRP در زیر آمده است:

محصورکردن بتن ستون باFRP

به‌وسیله دورپیچ کردن ستون بتنی باFRP می‌توان خواص بتن ستون را تقویت نمود. در این روشFRPدورپیچ شده مانع گسترش ترک‌های محیطی بتن شده و می‌تواند سبب افزایش کرنش نهایی بتن گردد. تقویت ستون بتنی باFRP یکی از پرکاربردترین روش‌های تقویت محسوب می‌شود. مهم‌ترین فاکتور در تاثیر تقویت ستون بتنی باFRPبه شکل مقطع ستون‌ها مربوط می‌شود. تقویت ستون بتنی دایره‌ای باFRPبسیار موثر بوده به‌نحوی که تقویت این ستون‌ها به این روش همیشه به عنوان سریع‌ترین و اقتصادی‌ترین روش شناخته شده است.

افزايش مقاومت برشي بتن باFRP

افزایش مقاومت برشی تیرها و ستون‌ها باFRPیکی از پرکاربردترین روش‌های افزایش مقاومت برشی مقاطع بتنی ضعیف می‌باشد. در تیرها می‌توان با نصبFRPدر آویز تیر و یا نصبFRPبه شکلu شکل یا دورپیچ کامل مقاومت برشی تیر را افزایش داد. بیشترین تاثیر در تقویت برشی تیر بتنی باFRPبه روش دورپیچ کامل باFRPمربوط می‌گردد. همچنین در تقویت برشی ستون باFRPمی توان از دورپیچ کردن ستون‌ها باFRPدر محل‌هایی که خاموت‌گذاری ویژه مورد نیاز می‌باشد یا خاموت‌های اجرا شده نیازهای طرح را برآورده نمی‌سازند استفاده نمود.

افزايش مقاومت خمشي باFRP

با نصبFRPبر روی تیر یا در زیر آن می‌توان مقاومت برشی تیر را افزایش داد. در افزایش مقاومت خمشی تیر باFRPباید توجه داشت کهFRPمانند میلگرد کششی عمل می‌نماید و نباید برایFRPسهم فشاری در نظر گرفت. همچنین می توان با نصبFRPبر روی ستون به‌صورتی که الیاف هم امتداد با محور طولی ستون باشند مقاومت خمشی ستون را افزایش داد.

مزاياي اين روش به‌طورخلاصه بدين شرح است:

سرعت مناسب اجرا در روش تقویت اعضای بتنی باFRP

در مقایسه با روش‌های موجود، سریع‌ترین راه تقویت اعضای بتنی، تقویت باFRPمی باشد. مصالحFRP به علت سبک بودن، شکل‌پذیر بودن ، عدم نیاز به تجهیزات اجرایی تخصصی و حجیم و سرعت عمل‌آوری سریع دارای سرعت اجرای بالایی می‌باشند.

گزينه مناسب براي محصور کردن بتن ستون‌ها در روش تقویت اعضای بتنی با FRP

دور پیچ کردن ستون باFRPدر مقایسه با روش ژاکت بتنی باعث تغییر در ابعاد ستون نشده و سختی ستون را افزایش نمی‌دهد. همچنین استفاده ازFRPدر مقایسه با روش ژاکت فولادی سریع تر بوده و تاثیر کمتری در تغییر رفتار کلی سازه خواهد داشت.

عدم نياز به قالب بندي در روش تقویت اعضای بتنی با FRP

برخلاف روش ژاکت بتنی، استفاده از روش تقویت ستون باFRPنیاز به قالب‌بندی و کیورینگ بلند مدت ندارد.

عدم نياز به عمليات تخريبي در روش تقویت اعضای بتنی با FRP

استفاده از روش تقویت باFRPسبب کاهش میزان تخریب در اعضای بتنی را دارد که همین امر سبب آسیب کمتر به بتن در حین اجرای تقویت خواهد شد.

عدم وجود مشکلات معماري در روش تقویت اعضای بتنی با FRP

معایب مقاوم‌سازی به روش استفاده از الیافFRP به‌طورخلاصه بدين شرح است:

هزينه بسيار زياد
نياز به عمليات زيرسازي با ملات مخصوص
افزايش هزينه اجرا در صورت قالب‌بندي نامناسب بتن اجرا شده
افزايش پر هزينه مقاومت خمشي
عدم امکان اصلاح مقاومت خمشي اعضاي قاب‌ها براي مقاصد لرزه‌اي
عدم امکان اصلاح اتصالات
عدم اصلاح سختي سازه
نياز ضروري به پوشش‌هاي ضد حريقاجرای مقاوم سازی باFRP

مقاوم‌سازی به‌روش افزودن مهاربندي فولادي

در اين روش با استفاده از مهاربندهاي فولادي ، سيستم باربر جانبي مناسبي براي سازه درنظر گرفته مي‌شود. اين روش براي ايجاد سيستم باربر جانبي و افزايش مقاومت و سختي جانبي کاربرد دارد.

مزاياي روش مقاوم سازي با استفاده از مهاربند فولادي بدين شرح است:

سرعت مناسب عمليات اجرايي
هزينه مناسب براي افزايش مقاومت و سختي
وزن مناسب

با اين حال روش مذکور داراي معايب زير است:

تمرکز نيروها در دهانه مهاربندي شده
افزايش قابل توجه نيروي محوري در ستون‌ها و نياز به تقويت آن‌ها
ايجاد نيروهاي زياد در فونداسيون و لزوم تقويت آن
لزوم اجرا در حد فاصل ستون‌هاي موجود و مشکلات شديد معماري و محدوديت‌هاي دسترسي
پيچيدگي اتصالات فولادي به قاب‌هاي بتني و ديافراگم

مقاوم‌سازی به روش افزودن ديوار برشي بتني

در اين روش با استفاده از ديوار برشي بتن مسلح، سيستم باربر جانبي مناسبي براي سازه درنظر گرفته خواهد شد. اين روش برای ايجاد سيستم باربر جانبي و افزايش مقاومت و سختي جانبي کاربرد دارد.

مزاياي روش مقاوم‌سازي با استفاده از ديوار برشي بتن مسلح بدين شرح است:

هزينه بسيار مناسب براي افزايش مقاومت و سختي
سادگي اتصال ديوار به قاب بتني و ديافراگم
درگيري مناسب با اعضا و سهولت تامين پيوستگي مسير انتقال بار
سرعت نسبتا مناسب عمليات اجرايي
وزن نسبتا مناسب
امکان ايجاد بازشوها و رفع موانع معماري

معایب روش مقاوم‌سازي با استفاده از ديوار برشي بتن مسلح بدين شرح است:

تمرکز نيروها در دهانه مهاربندي شده
ايجاد نيروهاي زياد در فونداسيون و لزوم تقويت آن
نياز به هماهنگي با طرح معماري

مقاوم‌سازی به روش افزودن میراگر( Damper )

در روش های کنترل غیر فعال سازه نظیر استفاده از مستهلک کننده‌های ویسکوز و ویسکوالاستیک، جذب انرژی حاصل از حرکات نیرومند زمین توسط مستهلک‌کننده‌ها صورت گرفته و به سیستم سازه اجازه داده نمیشود که وارد ناحیه غیر خطی گردد. این امر موجب می شود که مقاومت سازه در برابر زلزله‌های با دوره بازگشت طولانی‌تر (که طبیعتا شدیدتر نیز می‌‌باشند) بیشتر گردد یا به تعبیر دیگر احتمال فروریزش سازه در برابر این زلزله‌ها کاهش می یابد. سیستم‌های جاذب یا مستهلک‌کننده انرژی(Dampers)بر پایه افزایش ضریب میرایی ساختمان بنا شده اند. مهم‌ترین تاثیر میرایی، کاهش دامنه نوسان و پاسخ ساختمان نسبت به نیروهای وارده می‌باشد و بدین وسیله قسمت عمده ای از انرژی ارتعاشی را قبل از رسیدن پاسخ سازه به حد نهایی به هدر می‌دهند. اتلاف‌کننده های انرژی ممکن است در مهاربندی‌ها، اتصالات و اجزای غیر سازهای و یا دیگر مکان‌های مناسب در ساختمان‌های موجود قرار داده شوند، لیکن ساده ترین و پرکاربردترین آن‌ها استفاده از میراگر در مهاربندها می‌باشد که می توان از آن‌ها در تمامی طبقات ساختمان سود جست.

کاشت میلگرد و بولت

در بسیاری از موارد جهت اجرای مقاوم‌سازی به روش‌های ژاکت بتنی و فولادی و یا افزودن دیوار برشی یا مهار بند نیاز به کاشت میلگرد یا بولت ضرورت می‌یابد که در زیر به اختصار در این خصوص توضیحاتی آمده است.
در مواردي براي تقویت عضو لازم است میلگرد یا بولت در داخل بتن کاشته شود. در اکثر موارد عمل کاشت باید طوري انجام پذیرد که مقاومت گیرایی بیش از مقاومت کششی میلگرد یا پیچ باشد. به میلگرد یا پیچ کاشته شده در بتن اصطلاحا میخچه گفته می‌شود. کاشت پیچ یا میلگرد به سه روش مختلف انجام می‌شود.
1. کاشت با استفاده از مواد پایه سیمانی
2. کاشت با استفاده از چسب اپوکسی
3. کاشت با استفاده از مهار مکانیکی
4. کاشت با استفاده ازمواد پایه سیمانی
در کارهاي ساختمانی به علت فراموشی در تعبیه ریشه‌هاي ستون، اجراي ستون در محل‌هایی غیر از محل استقرار ستون در نقشه، رفع خطا در محل میلگردهاي انتظار و بالاخره عملیات بهسازي از این روش استفاده می شود.
براي کاشت میلگرد ابتدا سوراخی به قطر حدود 4 تا 6 میلیمتر بزرگتر از قطر میلگرد و به طول مهاري آن و یا بیشتر به کمک دستگاه دریل، در بتن ایجاد می‌شود و داخل آن با حجم مناسب ملات روان پر می‌گردد. ملات روان ترکیبی از آب، سیمان، ماسه، مواد ضد انقباض و روان‌ساز می‌باشد. پس از پر نمودن نسبی سوراخ با ملات، میلگرد به کمک جک هیدرولیک با فشار به داخل سوراخ رانده شود. بدیهی است مقداري ملات از داخل سوراخ خارج شده و باقیمانده در پیرامون میلگرد در داخل سوراخ متراکم می‌گردد. ملات داخل سوراخ طی مدت زمان لازم عمل آوري می‌گردد تا سیمان به مقاومت لازم برسد. بدیهی است اگر میلگرد آج‌دار بوده و محیط سوراخ مضرس باشد نتیجه رضایت بخش‌تر خواهد بود.

کاشت با استفاده از مواد اپوکسی

روش کار همانند کاشت با مواد پایه سیمانی است که در آن به جاي سیمان از چسب‌هاي اپوکسی استفاده می‌شود. با توجه به چسبندگی فوق العاده زیاد چسب‌هاي اپوکسی بدیهی است که قطر سوراخ و طول مهاري کوچکتر خواهد شد، در نتیجه عملیات سوراخ‌کاري سهل‌تر می‌گردد. اما قیمت مواد اپوکسی گران‌تر است. چسب‌هاي اپوکسی قدرت گیرش فوق العاده زیاد دارند. بنابراین آنها را نمی‌توان به صورت ترکیب کامل بسته بندي و حمل نمود، زیرا به سرعت می‌گیرند و فاسد می‌شوند.
چسب‌هاي اپوکسی به صورت دو یا سه جزئی حمل می‌گردند. در بعضی حالات این مواد به‌صورت تفکیک داخل کپسول تعبیه می‌شوند. کپسول را وارد سوراخ کرده و میلگرد را به درون سوراخ می‌کوبند، مواد در همان‌جا با هم ترکیب شده و چسبندگی به وجود می‌آید.
در بعضی موارد اجزاء چسبهاي اپوکسی در داخل نازل ترکیب و سپس درون سوراخ تزریق می‌گردند، مراحل کاشت به شرح زیر است:
1.   ایجاد سوراخی با قطر 4 تا 6 میلیمتر بزرگتر از قطر میلگرد توسط دریل. (عمق سوراخ با توجه به نوع چسب متفاوت خواهد بود و می‌بایست به توصیه‌های تولیدکننده و آزمایشات گذشته توجه نمود. )
2.   تمیز نمودن گرد و غبار ناشی از حفاري با استفاده از دستگاه مکنده یا برس موئی
3.   زدودن هرگونه چربی و مواد روغنی، دانه‌هاي سست و یا سطوح فاقد استحکام و رطوبت از سطوح داخلی سوراخ
4.   ترکیب نمودن اجزا چسب اپوکسی درون نازل
5.   تزریق چسب تا میزان دو سوم حجم حفره
6.   فرو بردن پیچ یا میلگرد به صورت چرخشی داخل سوراخ
7.   تمیز نمودن مواد اضافی بیرون ریخته از دهانه سوراخ با کاردك و یا ابزار دیگر
8.   زمان عمل آوري بر اساس درجه حرارت محیط و نوع چسب متفاوت می‌باشد که پس از گذشت این زمان، بارگذاري قابل اعمال است.

کاشت به کمک مهار مکانیکی

در این روش همانند روش‌هاي قبلی ابتدا سوراخی به قطر حدود 2 میلیمتر بزرگ‌تر از قطر پیچ در بتن ایجاد می‌گردد، سپس پیچ با مهار مکانیکی را داخل سوراخ قرار می‌دهند. این پیچ در انتهاي خود داراي پره‌هاي مخصوصی است که با پیچاندن پیچ باز می‌شوند و به جدار سوراخ می‌چسبند پیچ آنقدر سفت می‌گردد تا پره‌ها تا جایی که ممکن است به دیوار بچسبند. در این روش نیز طول مهار بسیار کوتاه است. شاید براي بارهاي دینامیکی مناسب نباشند، چون پره‌ها می‌توانند بتن محیطی خود را خرد نمایند ولی به هر حال در کارهاي استاتیکی بسیار عالی هستند.هر نوع پیچ مهاري بر حسب قطر و مقاومت میلگرد داراي نیروي برشی و کششی مجاز می‌باشد که توسط کارخانه سازنده ارائه می‌گردد.

شرکت فنی و مهندسی مارین سازه مفتخر است آمادگی خود را به منظور ارائه خدمات فنی و مهندسی ( طرح و اجرا ) در زمینه‌های مختلف مهندسی به شرح زیر در شهرهای تهران، کرج، هشتگرد، قزوین، سمنان، قم، قشم، کیش و سایر نقاط کشور اعلام نماید.
1.   طراحی، تولید، نصب و راه‌اندازی انواع اسکله‌های شناور بتنی در کاربری‌های متنوع و چند منظوره
2.   بهسازی لرزه‌ای و مقاوم‌ساز انواع سازه‌ها و ساختمان‌ها ( طرح و اجرا )
3.   طراحی و اجرای کلیه نقشه‌های معماری و سازه
4.   طراحی و اجرای سازه‌های خاص