پروژهی ساختمانی املاک دانیال
مشخصات پروژه:
کارفرما: |
آقای عباس سرمست ابلی |
مشاور : |
- |
مجری: |
پیمانکار خصوصی |
شماره قطعه: |
63-64NVC |
شماره پرونده: |
4475 و شماره واحد 701 |
شماره قرارداد: |
186428/16 مورخ 21/06/1381 |
کاربری ساختمان: |
تجاری |
نوع سازه: |
دیوار بتنی |
نوع سقف |
دال بتنی |
سیستم باربر سازه ای: |
دیوار حایل بتنی |
تعداد طبقات: |
1 طبقه |
مساحت تقریبی بنا: |
90 متر مربع |
محل پروژه: |
کیش، بلوار ساحل، روبروی هایپرمارکت، املاک دانیال |
طراح مقاومسازی: |
مهندس قاسم سوری شرکت مارین سازه |
مجری مقاومسازی: |
- |
نظارت بر اجرای مقاومسازی: |
- |
تاریخ شروع مقاومسازی: |
1395 |
تاریخ اتمام مقاومسازی: |
1395 |
مقاصد مقاوم سازی و نواقص
پیرو بررسیهای انجام شده بر طرح کلی معماری و سازهای ساختمان و نیز کنترل المانهای اجرا شده، مشخص گردید که ساختمان مذکور بنا بر دلایل زیر از لحاظ سازهای مستلزم کنترل تغییرات سازهای (تحلیل مجدد) و یا اجرای سیستمهای مقاوم سازی میباشد.
1- |
استفاده از مصالح نامرغوب و به اندازه مشخص شده در اجرای سازه (در سقف و تیر بتنی) |
|
2- |
عدم تطابق المانهای اجرا شده سازه با نقشههای سازه از نظر درصد فولاد |
|
3- |
عدم تطابق المانهای اجرا شده سازه با نقشههای سازه از نظر ابعاد |
|
4- |
تخریب و یا آسیب جدی در المانهای سازهای و باربر (در تیر، ستول و دال) |
|
5- |
تغییر کاربری و بارگذاری در طبقات |
|
6- |
افزایش سطح بنا |
|
7- |
افت مقاومت و مشخصههای مصالح سازه (در سقف بتنی) |
|
8- |
تغییر شکل تیر خارج از رواداریهای مجاز |
|
9- |
مشکل در اجرای اتصالات و یا جوشکاریها |
|
10- |
مستلزم تحلیل مجدد و کنترل رواداریهای مجاز محاسباتی (دریفت وتغییر شکلها) |
|
11- |
دستیابی به ایمنی لازم در برابر زلزله و نیروهای دیگر بر اساس سطح عملکرد مورد نظر مالک |
|
مشکلات و موانع مشاهده شده در سازه
-
عدم طراحی و تحلیل دقیق سقف بتنی (دال) در تراز سقف املاک دانیال
-
عدم استفاده از بتن با طرح اختلاط مناسب و مقاومت مشخصه در دال بتنی سقف
-
خوردگی شدید آرماتورهای شبکه تحتانی دال بتنی
-
از بین رفتن کاور زیرین دال بتنی و بیرو افتادگی شبکه آرماتور تحتانی
-
عدم اجرا و طرح آرماتورگذاری در عرشه بتنی (دال) سقف املاک دانیال
-
ایجاد خیز مثبت در وسط چشمه عرشه بتنی (دال)
-
ایجاد ترکهای سطحی و عدم اتصال مناسب تیر و دال
-
بلند بودن طول چشمه با توجه به طراحی انجام شده دال
-
عدم بهرهبرداری صحیح و تغییرات بارگذاری بر روی سقف بتنی (دال)
مقاومسازی و روشهای مختلف آن
هدف مقاوم سازی عبارت است از دستیابی به شرایط مورد انتظار ساختمان در سطح بهرهبرداری دلخواه برای یک شدت زلزله بخصوص از لرزش زمین ، که برای دستیابی به این هدف هرگونه اقدامات اصلاحی مشتمل بر سخت کردن یا مقاوم سازی سازه، افزودن اجزای موضعی برای حذف بی نظمیها، بستن اجزای سازه به یکدیگر، کاهش تقاضای زلزله در سازه از طریق روش جداسازی و یا جذب انرژی و یا کاهش ارتفاع یا جرم سازه را می توان در قالب روشهای مقاوم سازی برای حصول پایداری و مقاومت سازه در برابر بار جانبی ناشی از زلزله به عنوان تکنیکها و روشهای کاهش خطر در نظر گرفت. آییننامههای مقاوم سازی با توجه به مطالعات قدیمی بر روی رفتار ساختمانها در برابر زلزله و مطالعات جامع و تحلیلهای غیرخطی رفتار ساختمانها با ایجاد حداقل مزاحمت در کاربری آنها و با رعایت اصول ایمنی و مسائل اقتصادی میباشد، این آییننامهها برای اولین بار با مطرح کردن سطوح بهره برداری و ترکیب آن با معیارهای لرزش زمین، دیدگاهی جدید در خصوص مقاومسازی ساختمانهای غیر مقاوم در برابر زلزله ایجاد می نمایند.
تاکنون تحقیقات و مطالعات زیادی در زمینه چگونگی تقویت سازههای ساختمانی ساخته شده در کشورهای مختلف انجام شده و نتایج چشمگیری نیز به دست آمده است. به طور کلی در موارد زیر مقاوم سازی سازههای متعارف متداول است.
-
ساختمانهای آسیب دیده حین وقوع زلزله.
-
ساختمانهایی که کاربری آنها تغییر کرده است.
-
ساختمانهایی که به دلایل تغییر ضوابط آیین نامه ها، مقاومت کافی ندارند، ساختمان هایی که قرار است طبقات اضافی روی آنها ساخته شود.
-
ساختمانهایی که آثار ضعف به صورت ترک در آنها پدیدار شده است.
هدف بهسازی و مقاوم سازی لرزه ای
از مهمترین اهداف بهسازی و مقاوم سازی لرزه ای تحقق موارد زیر است:
1. تأمین مقاومت در برابر زلزلههای خفیف بدون هیچگونه آسیب.
2. تأمین مقاومت در برابر زلزلههای متوسط بدون هیچگونه آسیب سازهای، ولی احتمال برخی خسارتهای غیر سازهای وجود دارد.
3. تأمین مقاومت در برابر زلزلههای شدیدی که در محل سازه قبلاً رخ داده یا قابلیت وقوع دارد، بدون فروریزی، ولی احتمال برخی خسارت های سازهای و غیر سازهای وجود دارد.
گامهای کلی و ویژه در فرآیند بهسازی و مقاوم سازی
این گامها برای کلیه ساختمانها اعم از فولادی، بتنی و مصالح بنایی قابل اعمال است و بیشتر جنبه عمومی یا کلی داشته و به هیچ نوع از انواع ساختمانها اختصاص ندارد . تقسیم بندی کلی این گامها به شرح زیر است:
• مبانی بهسازی و مقاوم سازی و تعیین سطوح عملکرد
• مبانی و روشهای تحلیل
• روشهای مقاوم سازی
مبانی بهسازی و تعیین سطوح عملکردی
• تعیین مشخصات ساختمان
مشخصات هر ساختمان می تواند شامل اطلاعات مربوط به پیکربندی از نظر معماری و از نظر سازهای و هم چنین اطلاعات مربوط به اعضای سازهای و غیرسازهای که احتمالاً در هنگام رخداد زلزله بر روی نیروها و تغییر مکانهای اعضای سازهای اثرگذارند، باشد. در این قسمت باید اطلاعات مربوط به خواص مهندسی مصالح به کار رفته و نحوۀ استقرار اعضای سازهای و اتصال آنها به یکدیگر نیز تعیین شود.
• تعیین مشخصات ساختگاه
یکی دیگر از اجزای مربوط به گامهای عمومی در فرآیند مقاوم سازی و بهسازی لرزهای مشخص کردن وضعیت ساختگاه از نظر شرایط زیر سطحی و سطحی است که مشتمل بر نوع خاک و طبقه بندی آن است . در این مرحله وضعیت شالوده نیز باید در پی بررسیهای میدانی و انجام آزمایشهای لازم مشخص گردد.
• بررسی وضعیت ساختمانهای مجاور
در این قسمت اثر برخورد ساختمانهای مجاور به "ساختمان هدف "و احتمال بروز آسیب یا خسارت در هنگام رخداد زلزله باید مورد بررسی قرارگیرد. در چنین شرایطی لازم است تا آسیب یا خسارت محتمل در هنگام رخداد زلزله پیش بینی و تخمین زده شود. به عنوان مثال، سقوط اجزای سست مانند قطعات نما و یا احتمال انفجار، آتش سوزی، نشت مواد آلاینده، از جمله اطلاعاتی است که باید برای اتخاذ تصمیم نهایی گردآوری شود.
• تعیین سطوح عملکرد مورد انتظار
برای تعیین سطح عملکرد مورد انتظار برای ساختمان هدف ، لازم است، مهندس مسئول طرح بهسازی با همکاری کارفرما، به دلایلی که در قسمتهای قبلی مشخص کرده است ، یکی از سطوح عملکرد را ، تحت خطر زلزله معین انتخاب نماید. لازم به ذکر است که سطوح عملکرد، شامل چهار سطح اصلی و دو سطح میانی است.
سطوح عملکرد اصلی عبارتند از :
1. قابلیت استفاده بی وقفه FULLY OPERATIONAL \ IMMEDIATE OCCUPANCY
2. ایمنی جانی LIFE SAFETY \ OPERATIONAL
3. آستانۀ فروریزش NEAR COLLAPSE
4. لحاظ نشده (تعیین نشده)
سطوح عملکرد میانی عبارتند از :
1. خرابی محدود LIMITED COLLAPSE
2. ایمنی جانی محدود LIMITED LIFE SAFETY
اهداف سطح عملکرد (Performance Objectives)
هر سطح عملکرد به دو قسمت اصلی وابسته است، یکی سطح آسیب و دیگری سطح خطر لرزهای. به عبارت دیگر برای عملکرد هر ساختمان در هنگام رخداد زمین لرزه ، باید سطح خطر را دانست و متناسب با آن آسیب قابل قبول یا مورد انتظار را تعریف کرد. فلذا سطح هر آسیب باید متناظر با سطح خطر بوده باشد . از این رو عملکرد لرزهای عبارت است از تعیین حداقل خسارت مجاز ( سطح عملکرد ) برای پذیرش خطر لرزهای معین حرکت زمین ناشی از زلزله. هدف از یک سطح عملکرد می تواند مشتمل بر سطوح مختلفی از آسیب برای سطوح مختلفی از حرکت زمین باشد. که در این صورت به نام هدف دوگانه یا چند گانه تعبیر می شود. سطح عملکرد بیانگر شرایط حدی مربوط به میزان و نحوه خسارت وارده بر سازه است که برای یک ساختمان معین و تحت اثر یک زلزله معین قابل قبولی تلقی می شود این شرایط حدی بوسیله خرابیهای فیزیکی در خود سازه، خطر جانی برای ساکنین ساختمان و میزان قابلیت سرویس دهی سازه پس از وقوع زلزله توصیف می گردد. سطوح عملکردی برای سیستم سازه ای و غیرسازه ای به طور جداگانه تقسیم می شود.
سطح عملکرد هدف به دو دسته تقسیم می گردد.
1. سطح عملکرد سازهای (STRUCTURAL PERFORMANCE LEVEL) SP-N
2. سطح عملکرد غیر سازهای (NON-STRUCTURAL PERFORMANCE LEVEL) NP-N
هر یک از این دو سطح می تواند مستقل از یکدیگر و یا با ترکیب هر دو سطح، عملکرد کلی ساختمان به دست می آید. سطوح و محدودههای عملکرد سازهای با یک عنوان و یک عدد معرفی می شوند . سطوح عملکردی سازهای که عبارتند از Sp–n و به طور مخفف به قابلیت استفاده بی وقفه " ، "ایمنی جانی " و "آستانه فرو ریزش " وضعیتهای خرابی مجزایی هستند که می توانند " مستقیماً در ارزیابی و بهسازی برای معرفی معیارهای فنی به کار روند. عملکرد سازهای " می نامند سایر عملکردهای سازهای تعیین شده که عبارتند از "خرابی محدود " و "ایمنی جانی محدود " و "غیرقابل قبول " در حقیقت موقعیتهایی در سیستم طبقه بندی و شماره گذاری هستند که به صاحب ساختمان اجازه می دهد که بتواند به دلخواه عملکرد ساختمان را در این محدوده انتخاب کند. ذیلا تعریف و توضیح وضعیت خرابی در سطوح مختلف عملکرد ارائه می شود.
مشخصات کلی طرح مقاوم سازی
1. ترمیم بتن و آماده سازی زیرکار
رفتار اجزای بتنی که با مصالح FRPمقاوم سازی یا ترمیم شدهاند، بطور قابل ملاحظهای با وضعیت سـطح بـتن و آمـاده سـازی مناسب و هموار شدن رویه آن مرتبط میباشند. در غیر این صورت میتواند نتایجی نظیر ورآمدن FRPاز سطح بتن یا جدایش لایهها از یکدیگر قبل از رسیدن به بارهای طراحی اتفاق افتد. در آمادهسازی سطح بتن ممکن است مواردی چون ایجاد سرو صدا، گرد و غبار و پدیدههایی مانند لـب پرشـدن یـا آسـیب دیـدگیهـای موضـعی در اعـضای ساختمان پدید آید.
ترمیم سطح بتن
لازم است تمام اشکالات موجود در بتن اصلی و بتن زیرکار که ممکن است یکپارچگی سیستم FRPرا به مخاطره بیندازد، قبـل از عملیات آماده سازی برطرف شوند.
روشهایی که با جزییات کامل در ACI 546Rو ICRI 03730اشاره شده، نحوه ترمیم و آمادهسازی سطوح بتن را بیان نمـوده است. عملیات ترمیم بتن باید منطبق با الزامات نقشههای طراحی و مشخصات پروژه انجام شـود. لازمـست سـازگاری مـصالح مـورداستفاده جهت ترمیم با سیستم FRPمصرفی مورد توجه قرار گیرد.
خوردگی –عیوب مربوط به آن
در مواردی که احتمال میرود فولاد مصرفی در اجزای بتن آرمه دچارخوردگی شده باشد، سیستم FRPنبایـد به کـار بـرده شـود. گسترش نیروها، ناشی از فرآیند خوردگی فولاد در اجزای بتنی، قابل برآورد و پیشبینی نیست و میتوانـد انـسجام سـازهای سیـستمFRPبه کار گرفته شده را به مخاطره اندازد. اثرات خوردگی و رسوبات آن بایـد از روی بـتن پاکـسازی شـده و خرابـیهـای ناشـی از خوردگی قبل از بکارگیری هر نوع سیستم پوشش بیرونی FRPترمیم شوند.
تزریق داخل ترکها
گسترش ترکهای با عرض بیش از 3/0 میلی متر یا بیشتر میتوانـد در عملکـرد سیـستم پوشـش خـارجی FRPاثـر بگـذارد، به طوری که منجر به جدایش لایهای یا گسیختگی الیاف شود. لازم است ترکهای با عرض بیش از 3/0 میلی متر، مطابق با الزامـات ACI 224.1Rبا تزریق تحت فشار اپوکسی پر شوند. ترکهای کوچکتر نیز چنانچه در شرایط محیطی مهـاجم واقـع شـوند ممکـن است لازم باشد با تزریق تحت فشار اپوکسی پر شوند و یا روکش شده تا از خوردگی فولاد داخل بتن جلوگیری به عمل آید . معیارهـای عرض ترک برای شرایط مختلف بتن نمایان در آیین نامه ACI 224Rتوضیح داده شده است. اما از آنجاییکه تخریب کاور بتنی در سطح زیرین دال بتنی به صورت یکپارچه اتفاق افتاده است اذا جهت تزریق و ایجاد لایه محافظ بتنی به منظور جلوگیری از خوردگی بیشتر آرماتورها، از روش شاتکریت بتن استفاده میگردد.
سطوح آمادهسازی
الزامات آمادهسازی سطوح براساس کاربردهای توصیه شده سیستم FRPصورت میگیرد. اجـرای آمـادهسـازی مـیتوانـد در دو حالت کاربری چسبندگی بحرانی یا کاربری تماس بحرانی باشد. در کاربریهای چسبندگی بحرانی، نظیـر مقـاومسـازی خمـشی یـا برشی تیرها، دالها، ستونها یا دیوارها، برای نصب سیستم FRPروی سطح بتن نیاز به زدن چسب بین آنها مـیباشـد. در کـاربریهای تماس بحرانی نظیر محصور کردن ستونها فقط نیازمند تماس مستقیم سیستم FRPروی بتن میباشـند. در ایـن کـاربریهـا نیازی به چسب زدن بین سیستم FRPو سطح بتن نمیباشد، هر چند برای سهولت نصب اغلب از یک چسب نیز استفاده میشود.
2. کاشت آرماتور بر روی دیواذ بتنی
همانطورکه در مرحله آمادهسازی سطح و تزریق داخل ترکها توضیح داده شد. به منظور پیشگیری از آسیب بیشتر در سح آرماتورها و ایجاد یک لایه محافظ در سطح زیرین دال بتنی میبایست از روش شاتکریت بتن استفاده نمود. علاوه بر دلایل ذکر شده جهت انجام شاتکریت بتن میتوان به مهمترین مزیت شاتکریت، یعنی افزایش مقاومت دال بتنی موجود در برابر تنش های وارده را اشاره نمود. لذا جهت ایجاد یکپارچگی و چسبندگی مناسب بتن جدید حاصل از شاتکریت از یک لایه شبکه آرماتور استفاده میگردد. لذا جهت دستیابی به موارد زیر میبایست در تراز قوقانی و محل تلاقی دیوارهای بتنی اطراف و دال بتنی کاشت آرماتور با فواصل تعریف شده صورت پذیرد.
· انتقال نیروهای داخل صفحه ای دال بتنی به دیوارهای بتنی اطراف
· پایدار سازی شبکه آرماتور تحتانی جدید جهت شاتکریت و افزایش مقاومت دال
· ایجاد اتصال مناسب بین دال بتنی و دیوارهای بتنی اطراف
3. اجرای تیر فولادی باربر
از آنجاییکه عرشه بتنی سقف آن واحد از نوع دال یکطرفه میباشد، انتقال بیشینه نیروی ثقلی وارد بر سقف در راستای طولی به دیوار عرضی و دو گوشه ورودی صورت میپذیرد. بنابراین بروز خیزهای منفی (شکم دادن) در وسط دهانه طولی اجتنابناپذیر است. از این رو به منظور انتقال نیروهای ثقلی وارد بر دیوار عرضی و ورودی به دیوارهای بتنی طولی با ایجاد 2 عدد تیر فولادی در راستای عرضی و در فواصل میانی طول پلان، نسبت به تغییر در عملکرد سقف از دال یکطرفه به دال بتنی دوطرفه اقدام شود. بدیهی است که با این عمل از تمام المانها و دیوارها به یک نسبت طراحی شده جهت انتقال نیروها به تراز پی و شالوده استفاده میگردد. بنابراین اجرای تیر آهن فلزی در هر چشمه با استفاده از 4 عدد تیر آهن IPE160در طول سقف و در راستای عرضی دال بتنی انجام میپذیرد. اتصال تیرهای فولادی به دیوارهای بتنی اطراف از طریق کاشت راد فولادی و نصب صفحات اتصال تیرآهن صورت میپذیرد.
4. مش بندی زیر سقف
همانطور که در قسمتکاشت آرماتور توضیح داده شده، جهت اجرای شاتکریت مستلزم ایجاد یک شبکه آرماتور در زیر سطح دال بتنی موجود است. لذا این عملیات با استفاده از طول مهاری آرماتورهای کاشته شده در طول دیوارهای بتنی و تیرکهای مهاری انجام میپذیرد.
5. شاتکریت بتن زیر سقفی
با توجه به مشکلات و موانع مشاهده شده در دال بتنی موجود، پس از آمادهسازی سطح زیرین دال (کاشت آرماتور، نصب تیرآهن های فولادی و مش بندی زیر سقفی)، نسبت به اجرای عملیات شاتکریت دستی با استفاده از ملات ترمیمیRepairtop 614 ,Repairtop 625,به صورت لایه لایه اقدام میگردد. از مزیتهای این نوع ملات ترمیمی می توان به چسبندگی بالا با سطوح بتن قبلی، نفوذ بیشتر، و مقاومتهای بالا را اشاره نمود. در ادامه فصل مشخصات فنی ملاتهای مذکور آورده شده است.
6. ترمیم سطح و اجرای الیاف GFRP
پس از انجام طرح ترمیم سطوح بتنی، اجرای تیر فولادی باربر و عملیات شاتکریت، مطابق با آیین نامه ها و استانداردهای بهسازی لرزه ای (نشریه 360 و 345 و ...) نسبت به اجرای الیاف FRPجهت تقویت دال بتنی اقدام میشود. لذا از آنجاییکه تعداد لایه ها، نوع و ضخامت الیاف ها در طرح تقویت موثر است، اجرای آن نیز شامل قواعد خاص و پیچیدگی های مربوط به آن میشود. از این رو ترمیم و تقویت دال در مقابل نیروهای وارده (فشاری، خمشی، پیچشی و برشی) با روشهای مختلفی در اجرا امکان پذیر می باشد.
تصاویر پروژه: